سودو در لینوکس چیست؟

فرمان Sudo بعضی از امتیازات مدیریت را به کاربران غیر اداری می دهد

هنگام اجرای برنامه های اداری در لینوکس، از دستور su استفاده می کنید تا سوپر user (root) را تغییر دهید یا از دستور sudo استفاده کنید. برخی توزیع های لینوکس کاربر ریشه را فعال می کنند، اما برخی آن را انجام نمی دهند. در مواردی که غیر از اوبونتو-سودا وجود ندارد، راهی برای رفتن است.

درباره فرماندهی Sudo

در لینوکس سود متعارف کاربر اجازه میدهد یک مدیر سیستم اجازه دهد تا کاربران خاص یا گروهی از کاربران توانایی اجرای برخی از یا همه دستورات را به عنوان ریشه در حالی که همه دستورات و استدلالات را وارد کنید. سودو بر اساس یک فرمان عمل می کند. این یک جایگزین برای پوسته نیست. امکانات عبارتند از توانایی محدود کردن دستورات که کاربر می تواند بر اساس هر میزبان اجرا کند، ورود فراوان از هر فرمان به ارائه یک دنباله حسابرسی دقیق که چه کاری انجام داده است، یک تعطیل قابل تنظیم از دستور sudo و توانایی استفاده از همان فایل پیکربندی در بسیاری از ماشین های مختلف.

مثال دستور فرمان Sudo

یک کاربر استاندارد بدون امتیازات اداری ممکن است در لینوکس دستور نصب یک قطعه نرم افزار را وارد کند:

dpkg -i software.deb

این دستور یک خطا را بازمی گرداند، زیرا یک فرد بدون مجوزهای اداری مجاز به نصب نرم افزار نیست. با این حال، دستور sudo به نجات می رسد. در عوض، دستور درست برای این کاربر:

sudo dpkg -i software.deb

این بار نرم افزار نصب می شود. این فرض می شود که شخصی با امتیازات مدیریتی قبلا لینوکس را پیکربندی کرده است تا کاربر بتواند نرم افزار را نصب کند.

توجه: شما همچنین می توانید لینوکس را پیکربندی کنید تا برخی از کاربران قادر به استفاده از دستور sudo نیستند.